Wij weten onderhand wel dat het met bokkenpoten, pijlstaart, hoorns en een blind oog - geen duivelsfiguur zonder obligaat gebrek - voorgestelde personage een menselijke projectie is, een metafoor om het kwaad in zichzelf ergens anders neer te poten, om het eigen kwalijke hachje aan de kapstok ‘duivel’ te hangen (1). De duivel is dus een term, een fenomeen, geen levend wezen. Het is een fenomeen dat van alle tijden, van alle continenten en van alle culturen is (2).
↧